S-300PMU1

Μέχρι το ερχόμενο φθινόπωρο θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες και η βολή αποδοχής του αντιαεροπορικού συστήματος S-300PMU-1 αναφέρουν πηγές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Μέχρι στιγμής εκκρεμεί η Follow-on-Support/FOS, δηλαδή η σύμβαση υποστήριξης, αλλά Ρώσοι τεχνικοί ήδη επιθεωρούν τα συστήματα και ειδικά τα τέσσερα βλήματα τα οποία θα χρησιμοποιηθούν στη βολή αποδοχής.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος απαντώντας σε ερώτηση βουλευτών στη Βουλή επιβεβαίωσε τα δημοσιεύματα τόσο του defencenet.gr, όσο και της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ για «απόφαση ενεργοποίησης του συστήματος με τη πραγματοποίηση βολής αποδοχής εντός του 2010».
Οι Ρώσοι τεχνικοί έχουν επικεντρωθεί στην επιθεώρηση των τεσσάρων βλημάτων – όπως προαναφέραμε που αποσφραγίστηκαν μετά από 12 χρόνια που βρίσκονταν μέσα στα κιβώτιά τους, αλλά και στο σύστημα κατεύθυνσης των βλημάτων. Σε ότι αφορά την βολή αυτή θα γίνει ή στην Ρωσία ή στην Βουλγαρία, αφού το βλήμα απαιτεί περισσότερο χρόνο απ’ότι επιτάσσουν τα ΝΑΤΟϊκά στάνταρντ για να αυτοκαταστραφεί αν κάτι δεν πάει καλά (8’’ έναντι 1,5’’ που ζητεί το ΝΑΤΟ), οπότε η δοκιμή δεν μπορεί να γίνει στο Πεδίο Βολής Κρήτης.
Αυτή η πρώτη βολή θα γίνει σε συνεργασία Πολεμικής Αεροπορίας και της Στρατηγικής Αεράμυνας της Ρωσίας, αφού οι Έλληνες δεν είναι ακόμα εξοικειωμένοι με τις διαδικασίες βολής του συστήματος. Οι Ρώσοι έχουν προτείνει το σύνολο της τακτικής εκπαίδευσης που απαιτεί βολές να γίνουν στη Ρωσία με την επίβλεψή τους.

Σε ότι αφορά την FOS, που αναμένεται να υπογραφεί (ένα από τα θέματα που θα συζητηθούν κατά την επίσκεψη του Ε.Βενιζέλου στην Μόσχα στις 29-31/03) αυτή θα περιλαμβάνει αρχικά επιθεώρηση και εν συνεχεία αντικατάσταση των 96 ή μάλλον των 92 βλημάτων αφού τα τέσσερα θα χρησιμοποιηθούν στη βολή αποδοχής. Εδώ υπάρχει το ενδεχόμενο να αντικατασταθούν τα βλήματα με πιο εξελιγμένα, όπως κάποια της οκογένειας που χρησιμοποιεί το σύστημα S-400 Favorit.

Το σημαντικό είναι ότι έχουν προβλεφθεί τα σχετικά κονδύλια της FOS και έχουν περάσει στο ΕΜΠΑΕ από την Πολεμική Αεροπορία.

Σε «on-line» διασύνδεση προσομοιωτών μεταξύ Τανάγρας, Αράξου και Σούδας προσανατολίζεται η ΠΑ

Σύμφωνα με πληροφορίες η ΠΑ προσανατολίζεται στην «on-line» διασύνδεση προσομοιωτών πτήσης των αεροσκαφών Mirage 2000-5 και F-16C Block 52+ και Adv. έτσι ώστε να επιτύχει πολύπλοκα σενάρια μάχης. Η ΠΑ διαθέτει σήμερα συνολικά 7 μονάδες προσομοιωτών μαχητικών αεροσκαφών, από τις οποίες διασυνδέονται σήμερα μόνο οι δύο. Πιο συγκεκριμένα η πρώτη μονάδα προσομοίωσης για αεροσκάφη F-16 αποκτήθηκε από την ΠΑ λίγους μήνες μετά την παραλαβή των αεροσκαφών το 1989 και προερχόταν από την αμερικανική εταιρεία Link Simulation and Τraining (η οποία στη συνέχεια εξαγοράστηκε από την L3 Communications).

Ο τύπος του προσομοιωτή ήταν «dome-like» και βάσει των τεχνολογιών της εποχής η εικόνα προερχόταν από δορυφορικές φωτογραφίες οι οποίες προβάλλονταν από σειρά προβολέων (projector) δημιουργώντας μια ενοποιημένη εικόνα. Με την άφιξη των F-16C Block 50 στην Νέα Αγχίαλο τον Ιούλιο του 1997 δημιουργήθηκε αμέσως η ανάγκη προμήθειας μια δεύτερης μονάδας για τα συγκεκριμένα αεροσκάφη, την προμήθεια του οποίου ανέλαβε η ισραηλινή εταιρεία BVR Systems –μέρος της Elbit σήμερα- καθώς είχε καταθέσει την πιο οικονομική προσφορά. Η ισραηλινή εταιρεία πρότεινε ακόμη και τη διασύνδεση των προσομοιωτών, του F-16 Block 30 και του Block 50, αλλά τα αποτελέσματα τόσο της απόδοσης του προσομοιωτή του block 50 όσο και αυτά της διασύνδεσης ήταν απογοητευτικά. Την εποχή με περίπου με την προμήθεια των συστημάτων προσομοιωσης με τα F-16 έγινε και η παραλαβή του προσομοιωτή των αεροσκαφών Mirage 2000EGM και το συγκεκριμένο σύστημα ήταν παρόμοιας τεχνολογίας με αυτά των F-16.
Το επόμενο σημαντικό βήμα στην προμήθεια σύγχρονων συστημάτων προσομοίωσης έγινε με την προμήθεια των αεροσκαφών F-16 Block 52+ και Mirage 2000-5. τόσο η αεροπορική βάση της Τανάγρας όσο και της Σούδας εφοδιάστηκαν με συστήματα ψηφιακής παραγωγής εικόνας, σε περιβάλλον θόλου με δυνατότητα απεικόνισης ορίζοντα 360 μοιρών. Ο προσομοιωτής της 115 ΠΜ στη Σούδα διέθετε όμως αντί θόλου τρεις οθόνες υψηλής ευκρίνειας με συμπληρωματικές εικόνες, μέχρι και τον περασμένο Ιούνιο όπου η εταιρεία προμήθειας του συστήματος η L-3 Link Simulation & Training τον αναβάθμισε σε περιβάλλον θόλου. Την ίδια διαμόρφωση χρησιμοποιεί τόσο ο προσομοιωτής των Mirage 2000-5 όσο και αυτός που αποκτήθηκε παράλληλα με τα F-16 Αdv. στον Άραξο. Ή πρώτη προσπάθεια διασύνδεσης μεταξύ δύο προσομοιωτών έγινε με επιτυχία μεταξύ των συστημάτων στη Σούδα και τον Άραξο έγινε πρόσφατα και έτσι τα δύο συστήματα μπορούν να λειτουργήσουν «on-line» πραγματοποιώντας σύνθετα σενάρια απειλών και εναέριων αναχαιτίσεων μεταξύ αεροσκαφών F-16 Block 52+ και F-16 Adv.
Σύμφωνα με πληροφορίες η ΠΑ προσανατολίζεται σήμερα στην διασύνδεση του προσομοιωτή του Mirage 2000-5 με αυτόν του F-16 Adv. στον Άραξο και πιθανότατα με το σύστημα που βρίσκεται στη Σούδα, καθώς και τα τρία συστήματα βρίσκονται στο ίδιο τεχνολογικό επίπεδο. Έχουν υπάρξει προκαταρκτικές επαφές σε επίπεδο τεχνικών εμπειρογνωμόνων και πρόκειται για μια εργασία που μπορεί να αναληφθεί από ελληνικές εταιρείες. Βέβαια η διασύνδεση ενός αμερικανικού με ένα γαλλικό σύστημα περιέχει ένα βαθμό τεχνολογικού ρίσκου αλλά αποτελεί κοινή πεποίθηση πως το συγκεκριμένο έργο μπορεί να αναληφθεί από ελληνικά χέρια. ΗΞ διασύνδεση μεταξύ των τριών κέντρων (Τανάγρα, Άραξος, Σούδα) θα επιτρέψει την διεξαγωγή σεναρίων μεταξύ διαφορετικών τύπων αεροσκαφών εξαντλώντας τις επιδόσεις των συστημάτων τους ιδιαίτερα σε περιβάλλοντα ηλεκτρονικού πολέμου και εμπλοκών BVR.

"Eιδική" ισραηλινή άσκηση στο Αιγαίο - Οκτώβριο η δεύτερη φάση της ΜΙΝΩΑΣ 2010

Χρήση του Ελληνικού εναερίου χώρου θα μπορέσουν να κάνουν για δύο ημέρες οι αεροπορικές δυνάμεις του Ισραήλ, στα πλαίσια στρατηγικής συνεργασίας που προωθείται προσεκτικά από τις δυο κυβερνήσεις.

Όπως φαίνεται Αθήνα και Τελ Αβίβ διαβλέπουν πλέον μόνο οφέλη από μια συνεργασία η οποία περιλαμβάνει ένα πλέγμα κοινών διπλωματικών, οικονομικών-επιχειρηματικών και στρατιωτικών δραστηριοτήτων. Η διακοπή της κοινής αεροπορικής ελληνοισραηλινής άσκησης Μίνωας 2010 τον περασμένο Μάιο με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της επίθεσης τμήματος ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στον στολίσκο που είχε ως προορισμό την Γάζα, δεν επηρέασε την πρόθεση των δυο χωρών για στενότερη συνεργασία στον στρατιωτικό τομέα.

Έτσι μόλις ένα μήνα μετά το επεισόδιο τα Ισραηλινά αεροσκάφη επιστρέφουν στους Ελληνικούς ουρανούς υπό τις ευλογίες των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας. Η σχεδιαζόμενη άσκηση θα διεξαχθεί σήμερα και αύριο κυρίως στον χώρο του Αιγαίου και μόνο από Ισραηλινά μέσα, χωρίς συμμετοχή της ΠΑ.

Συγκεκριμένα, ύστερα από έγκριση των αρμόδιων ελληνικών αρχών, 7 ισραηλινά ελικόπτερα CH-53 και 3 μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 θα εκπαιδευτούν κατά μήκος ενός αεροδιαδρόμου που εκτείνεται από την Κάρπαθο και τη Ρόδο μέχρι το Άγιον Όρος (στα 6000 ft). Το σενάριο των γυμνασίων προβλέπει εναέριο ανεφοδιασμό των ελικοπτέρων από τα ειδικά διαμορφωμένα C-130, προσομοιώνοντας "διείσδυση τμήματος ειδικών δυνάμεων στο βάθος της εχθρικής ενδοχώρας". Tα Ισραηλινά CH-53 ανήκουν στις 114η και 118η Μοίρες της Chel Havir οι οποίες εδρεύουν στην αεροπορική βάση Tel Nof, νοτίως του Τελ Αβίβ.


Πέρα από τις αεροπορικές ασκήσεις στους ελληνικούς ουρανούς,η ελληνοισραηλινή συνεργασία είναι πιθανό να περάσει και στον τομέα των ειδικών επιχειρήσεων καθώς όπως αναφέρεται σε χθεσινά δημοσιεύματα, ο Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγος Φραγκούλης Φράγκος έγινε αποδέκτης ισραηλινής πρότασης για συνεκπαίδευση μονάδων Ειδικών Δυνάμεων των δυο χωρών. Συγκεκριμένα, κατά τη ετήσια σύνοδο των Α/ΓΕΣ που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα στην Κροατία ο Αντιστράτηγος Φράγκος έστειλε μέσω του υπασπιστή του δύο βιβλία με ιστορικό και φωτογραφικό υλικό από τα νησιά του Αιγαίου. Ο Ισραηλινός Α/ΓΕΣ ανταπέδωσε τη χειρονομία με σφραγισμένο φάκελο που περιείχε επιστολή-πρόσκληση για διμερή άσκηση Ειδικών Δυνάμεων στο Τελ Αβίβ τον Οκτώβριο.

Πηγή: Εν Κρυπτώ

18-07-2010

Ξεκίνησε η στοχοποίηση για τα SCALP EG

HELIOS II

Mία σημαντική εξέλιξη για την Πολεμική Αεροπορία, ίσως η σημαντικότερη από τότε που οι βόμβες έπαψαν είναι ελεύθερης πτώσης και απέκτησαν κάποια μορφή καθοδόγησης, σημειώθηκε πριν δύο ημέρες: Όπως αναφέρουν πληροφορίες του defencenet.gr - και σε συνέχεια της αποκλειστικής πτήσης που είχε η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ με εικονική βολή βλήματος SCALP EG (λεπτομέρειες στο τεύχος που έχει κυκλοφορήσει) - ξεκίνησε η δορυφορική στοχοποίηση των προεπιλεγμένων στόχων στο εσωτερικό της Τουρκίας για τα βλήματα SCALP EG, δηλαδή πλέον το βλήμα είναι πλήρως αξιοποιήσιμο!

Η διαδικασία της στοχοποίησης επιτέλους πήρε «σάρκα και οστά» με την ενεργοποίηση του μηχανισμού λήψης δεδομένων στόχου από τον δορυφόρο HELIOS II και οι πρώτες εντυπώσεις στην 114 Π.Μ. είναι εξαιρετικές. «Όπως διαπιστώσατε και στην πτήση που είχατε με το Mirage 2000-5Mk2 από την στγιμή που έχουμε ακριβή δεδομένα του στόχου «φορτωμένα» στον υπολογιστή του βλήματος το SCALP μπορεί να περάσει μέσα από το παράθυρο ή το σύστημα εξαερισμού υπόγειου στρατηγείου στα βάθη της εχθρικής ενδοχώρας και κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει» μας ανέφερε ανώτερος αξιωματικός της 114 Π.Μ..

Οι φωτογραφίες που λαμβάνονται από το HELIOS II αφορούν όχι μόνο τον στόχο, αλλά και την ακριβή διαδρομή μέχρι τον στόχο, την διαμόρφωση του εδάφους, τις εναλλακτικές οδούς προσέγγισης του βλήματος, την αποφυγή εστιών Α/Α όπλων κλπ. Η ποιότητα είναι εξαιρετική και η είσοδος της Ελλάδας στο κλαμπ των χωρών που διαθέτουν βλήματα cruise σίγουρα θα αλλάξει πολλά δεδομένα.

Τα στοιχεία για τους στόχους που στέλενει το HELIOS II αποθηκεύονται στο βλήμα και εν συνεχεία όπως αναφέρεται στο άρθρο της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ αξιοποιούνται από το TERPROM είναι ένα σύστημα ναυσιπλοΐας το οποίο χρησιμοποιεί αποθηκευμένα ψηφιακά στοιχεία υψών εδάφους που συνδυάζονται με τις εισαγωγές των λοιπών συστημάτων ναυσιπλοΐας και υψομετρητών ραντάρ για να υπολογίσουν τη θέση του βλήματος επάνω από την επιφάνεια της γης.

Ο παθητικός υπέρυθρος αισθητήρας ερευνά στο οπτικό του πεδίο και συγκρίνει τις επαφές του με τις πληροφορίες οι οποίες είναι περασμένες στη μνήμη του αυτόνομου συστήματος αναγνώρισης στόχων. Ακολουθεί η διαδικασία αναγνώρισης και απόκτησης του στόχου (target identification and acquisition process).

Κατά τη διαδικασία αυτή και ενώ το βλήμα προσεγγίζει το στόχο, η σύγκριση μεταξύ των επαφών του αισθητήρα IIR και του συστήματος ATR επαναλαμβάνεται συνεχώς με σκοπό τη βελτίωση της διακρίβωσης και τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης του στόχου και του σημείου πρόσκρουσης (πιθανότητα κυκλικού σφάλματος 1m). Όταν αυτό επιτευχθεί το βλήμα λαμβάνει την κατάλληλη πορεία καθόδου ώστε να πλήξει το στόχο του.

Πηγή: Defencenet

01-07-2010

ΕΜΠΑΕ 2011-2015: εκσυγχρονισμός Mirage 2000 & F-16 - Εκτός προγράμματος τα Block 30

"Velos" viper

Με συνολικό κονδύλι 818,72 εκατ. ευρώ, στο νέο ΕΜΠΑΕ 2011-2015, δύο σημαντικά προγράμματα, αυτό του εκσυγχρονισμού των μαχητικών Mirage 2000EGM/BGM και των μαχητικών F-16C/D των Blocks 50 και 52+ παίρνουν δύο θέσεις στις είκοσι πρώτες προτεραιότητες της Π.Α., αλλά και πάλι πίσω από το πρόγραμμα της απόκτησης του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους. Αυτό που διαφοροποιεί την κατάσταση σε σχέση με το προηγούμενο ΕΜΠΑΕ είναι το μειωμένο κονδύλι, αφού το προηγούμενο έφτανε το 1,3 δις. ευρώ, αλλά και ο διαχωρισμός των δύο προγραμμάτων με τα Mirage 2000 τα προηγούνται των F-16 σε προτεραιότητα κατά μία θέση (14 έναντι 15).

Επίσης είναι σαφές ότι εξαιρούνται τα 32 F-16 του Block 30 για τα οποία υπάρχει πρόταση υπηρεσιακών παραγόντων να πωληθούν στο εξωτερικό, από την στιγμή που επιτέλους υπάρξει εγχώριο νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει κάτι τέτοιο.

Το ποσό που έχει προβλεφθεί για τον εκσυγχρονισμό των Mirage 2000 ανέρχεται σε 360.360.000 ευρώ και για τα F-16, 458.360.000 ευρώ. Η σημαντική διαφορά κόστους εκσυγχρονισμού ανά αεροσκάφος που υπάρχει για τα 21 Mirage 2000 σε σχέση με τα σχεδόν πενταπλάσια F-16, έχει να κάνει με την περιορισμένη έκταση της αναβάθμισης των F-16 Block 52+, αφού πρακτικά μιλάμε για εργασία ομογενοποίησης με τα F-16 Adv, όσο και με το υψηλό κόστος που απαιτείται από γαλλικής πλευράς για τα Mirage 2000.

Πάντως δεν αποκλείεται δεδομένης και της απροθυμίας της κατασκευάστριας εταιρείας Dassault (η οποία κρίνει ότι έχει παρέλθει χρονικά η ευκαιρία εκσυγχρονισμού των Mirage 2000 έτσι ώστε να υπάρχει αποτελεσματική σχέση αξίας/αποτελέσματος του προγράμματος) το κονδύλι για τα γαλλικής κατασκευής αεροσκάφη να οδεύσει σε κάποιο άλλο πρόγραμμα όπως αυτό του Νέου Μαχητικού.

Σε ότι αφορά το τελευταίο, κυβερνητικές πηγές του υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σχολιάζοντας το δημοσίευμα του defencenet.gr για αριθμό προτεραιότητας «12», ανέφεραν ότι «Πρακτικά το πρόγραμμα ως κύριο έχει προτεραιότητα «2» μετά τα 15 ελικόπτερα SAR που βρίσκονται στην θέση «8». Απλώς δεν μπορούν να προηγούνται οι μελλοντικές αγορές της ανάγκης για ύπαρξη υψηλών διαθεσιμοτήτων και αυτό περιγράφει το νέο ΕΜΠΑΕ που τοποθετεί τα έργα υποδομών και εξασφάλισης οπλισμού σε υψηλές προτεραιότητες επάνω από το Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος».

Πηγή: Defencenet

23-06-2010

Ελληνο-Ισραηλινές αεροπορικές ασκήσεις "Μίνωας 2010"

Mήνυμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου στέλνουν από σήμερα κοινές ελληνοϊσραηλινές ασκήσεις. Στην σκιά της κατακόρυφης αύξησης της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο, αλλά και της ραγδαίας επιδείνωσης των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων οι δύο Αεροπορίες διεξάγουν από σήμερα στο Αιγαίο πολύπλοκα σενάρια εναέριων εμπλοκών και προσβολών στόχων εδάφους.

Χθες, υπό συνθήκες; άκρας μυστικότητας προσγειώθηκαν στην 115 Π.Μ. στη Σούδα πέντε ισραηλινά F-15I Ra’am και πέντε F-16I Sufa τα οποία πρόκειται να προχωρήσουν στην διεξαγωγή κοινών ασκήσεων μέχρι την μεθεπόμενη Τετάρτη.

Τα αεροσκάφη μαζί, τόσο με τα F-16C των Μοιρών 340Μ και 343Μ που εδρεύουν στην 115ΠΜ, όσο και με τους άλλους τύπους μαχητικών αεροσκαφών της ΠΑ από άλλες Μοίρες, πρόκειται να συνεκπαιδευτούν σε μια σειρά αποστολών όπως εναέριας επικράτησης, προσβολών στόχων εδάφους σε στρατηγικό βάθος σε όλο τον ελλαδικό εναέριο χώρο, αλλά και εναέριου ανεφοδιασμού στο κεντρικό Αιγαίο.

Για αυτό το λόγο στις συνεκπαιδεύσεις θα λάβουν μέρος και KC-707 της ισραηλινής Αεροπορίας. Θα πρέπει να σημειωθεί πως είναι η πρώτη φορά που ισραηλινά μαχητικά επιχειρούν από ελληνική αεροπορική βάση πραγματοποιώντας ασκήσεις από κοινού με μαχητικά της ΠΑ.

Είναι η πρώτη φορά που θα εκτελεστούν ασκήσεις εναέριου ανεφοδιασμού ελληνικών και ισραηλινών μαχητικών στη μέση του Αιγαίου, στην περιοχή του Πεδίου Βολής Ψαθούρας που έχει δεσμευτεί για τον σκοπό αυτό.

Από την 117 Π.Μ. στην Ανδραβίδα αναμένεται η εκτέλεση αποστολών CSAR με ισραηλινά ελικόπτερα CH-53 Sea Stallion.

Ή άσκηση έχει την επωνυμία «Μίνωας 2010» και η πραγματοποίησή της δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία την παρούσα χρονική στιγμή ιδιαίτερα μάλιστα εάν ληφθεί υπόψη και το άσχημο κλίμα που επικρατεί στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις.

Με εξαίρεση την γαλλική ναυτική Αεροπορία και παλαιότερα ρωσικά Su-27 που είχαν συνασκηθεί με ελληνικά μαχητικά, η άσκηση με τους Ισραηλινού είναι η πρώτη "ειδικού πολιτικού βάρους" που γίνεται στο Αιγαίο. Στην προηγούμενη άσκηση, την Glorious Spartan 2008, τα ισραηλινά αεροσκάφη δεν είχαν προσγειωθεί επί μακρόν σε ελληνικά αεροδρόμια, αλλά επιχειρούσαν - εκτός κάποιων εξαιρέσεων που προσγειώθηκαν στην Κρήτη - κατ'ευθείαν από το Ισραήλ, κάτι που είχε δώσει τροφή σε σενάρια για άσκηση προσομοίωσης επίθεσης στο Ιράν.

Ελληνοϊσραηλινή άσκηση: Σενάρια, περιοχές και αποτελέσματα

Με μικτά σενάρια COMAO, CAP και air-refulling συνεχίστηκαν σε τρεις περιοχές του ελλαδικού χώρου οι ελληνοϊσραηλινές αεροπορικές ασκήσεις. Στο Βόρειο Αιγαίο στην περιοχή της Ψαθούρας, έγινε ανεφοδιασμός ελληνικών και ισραηλινών μαχητικών από αεροσκάφη τάνκερ Β707, στην Κεντρική Ελλάδα είχαμε ασκήσεις προσβολής στόχων επιφανείας και στο νότιο Ιόνιο ασκήσεις ναυτιλίας και εικονικές εμπλοκές. Αξιοσημείωτο: Η τουρκική Αεροπορία δεν τόλμησε να μπει στο Αιγαίο κατά τις ώρες της ελληνοϊσραηλινής άσκησης.

Πηγή: Defencenet

25 Μάιος 2010

Mirage 2000-5Mk2 και SCALP EG στην 114 Π.Μ. - Φονικός συνδυασμός

Στην 114 Πτέρυγα Μάχης και ειδικά στην 331 Μοίρα των Mirage 2000-5Mk2 για το μόνο που δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κάποιος είναι η έλλειψη επιθετικού πνεύματος. Και πως θα μπορούσε, άλλωστε: Είναι η Μοίρα που από το περασμένο φθινόπωρο έχει αναλάβει ένα ρόλο που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε αναλάβει ελληνική επιχειρησιακή μονάδα, είτε ανήκει στην Αεροπορία, είτε στον Στρατό είτε στο Ναυτικό. Την «υποστρατηγική», όπως ονομάζεται επίσημα, κρούση.

«Υποστρατηγική» στα «χαρτιά» γιατί στην πράξη πρόκειται για πλήρως στρατηγική κρούση με με την απόκτηση από το περασμένο φθινόπωρο επιχειρησιακής ικανότητας εξαπόλυσης βλημάτων cruise SCALP-EG. Η 114 Π.Μ. είναι μαθημένη στα «σκληρά κόλπα»: Στην δεκαετία του 1960 η τότε 335 Μοίρα με F-104G στην δύναμή της, είχε πιστοποιηθεί από το ΝΑΤΟ για ρίψη πυρηνικών όπλων...

Την αποστολή των τεσσάρων Mirage 2000-5Mk2, την εμπειρία «βολής» με βλήματα cruise SCALP-EG και τρία σκληρά (πολύ σκληρά...) set-up που έζησε το defencenet.gr θα τα διαβάσετε στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που θα κυκλοφορήσει στις 15 Ιουνίου. Για την σημασία της αποστολής και της καταγραφής προσομοίωσης βολής με βλήμα SCALP-EG απλώς θα αναφέρουμε κάποια από τα λόγια του διοικητή της Πτέρυγας Μάχης, ταξίαρχου Ευάγγελου Κώνστα, ο οποίος ήταν παρών στο briefing room όπου σχεδιάστηκε η αποστολή μας: «Η αποστολή και το όπλο που χρησιμοποιούμε ξεφεύγουν απ’ότι γνωρίζετε μέχρι σήμερα για τις δυνατότητες της Π.Α. Και κρύβουν πολλές εκπλήξεις. Και έτσι θέλουμε να μείνουν. Γι’ αυτό προσοχή σε ότι γράψετε...»

SCALP EG

Το SCALP EG είναι ένα υποηχητικό βλήμα «fire and forget» βάρουςπερίπου 1230χλγ, μέγιστης διαμέτρου 1μ και ανοίγματος πτερυγίων3μ. Η πρόωση του στροβιλωθητή Turbomeca Microturbo TRI 60-30 έχει ως αποτέλεσμα μία ταχύτητα πτήσης 0,8mach και μία εμβέλεια "άνω των 250 χλμ." Ο αεροναυπηγικός σχεδιασμός του SCALP ενσωματώνει πλήρως τεχνολογία stealth. Η άτρακτος είναι κατασκευασμένη έτσι ώστε να ανακλά το μεγαλύτερο μέρος της προσπίπτουσας ακτινοβολίας σε διαφορετικές διευθύνσεις από αυτή του φορέα του ραντάρ.

Επιπλέον, πέραν της γεωμετρικής κατασκευής, έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά RAM (Radar Absorbing Materials) ώστε να απορροφούν μέρος της προσπίπτουσας ακτινοβολίας των ραντάρ. Ο συνδυασμός αυτός καθιστά την ανίχνευση και συνεπώς την αναχαίτιση του βλήματος ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση και ειδικά το βράδυ, οπότε και προβλέπεται να εκτελεστούν οι αποστολές αυτές.

Το βλήμα μπορεί να εκτοξευθεί από μεσαίο ή χαμηλό ύψος. Μετά την εκτόξευση του και κατά την καύση του προωθητή (booster), ακολουθεί καθοδική πορεία, ώστε να λάβει το προκαθορισμένο ύψος πτήσης. Όταν βρεθεί σε αυτό το ύψος, κινείται πλέον αδρανειακά (Inertial) προς το στόχο, με ταχύτητα πτήσης 0.8mach και βάσει των δεδομένων που έχει λάβει από το αεροσκάφος.

Σε αυτή τη φάση της πτήσης, η κατεύθυνση του βλήματος υποβοηθείται από το GPS των δορυφόρων Galileo και το σύστημα παρακολούθησης εδάφους TERPROM (TERainPROfile Matching). To TERPROM είναι ένα σύστημα ναυσιπλοΐας το οποίο χρησιμοποιεί αποθηκευμένα ψηφιακά στοιχεία υψών εδάφους που συνδυάζονται με τις εισαγωγές των λοιπών συστημάτων ναυσιπλοΐας και υψομετρητών ραντάρ για να υπολογίσουν τη θέση του βλήματος επάνω από την επιφάνεια της γης.

Στην τελική φάση της πτήσης του, το βλήμα αναρριχείται σε ένα μέσο ύψος ώστε να βελτιώσει το οπτικό του πεδίο. Σκοπός του είναι να μπορέσει να αναγνωρίσει θετικά το στόχο και να προσδιορίσει τα συγκεκριμένα σημεία στα οποία θα πρέπει να προσκρούσει. Η τερματική κατεύθυνση προς τον στόχο απαιτεί μία διαδικασία ανίχνευσης – αναγνώρισης και απόκτησης. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω ενός παθητικού υπέρυθρου αισθητήρα απεικόνισης (passive Imaging Infra-Redseeker – IIR seeker) σε συνδυασμό με το αυτόνομο σύστημα αναγνώρισης στόχων (Autonomous Target Recognition - ATR).

Ο παθητικός υπέρυθρος αισθητήρας ερευνά στο οπτικό του πεδίο και συγκρίνει τις επαφές του με τις πληροφορίες οι οποίες είναι περασμένες στη μνήμη του αυτόνομου συστήματος αναγνώρισης στόχων. Ακολουθεί η διαδικασία αναγνώρισης και απόκτησης του στόχου (target identification and acquisition process).

Κατά τη διαδικασία αυτή και ενώ το βλήμα προσεγγίζει το στόχο, η σύγκριση μεταξύ των
επαφών του αισθητήρα IIR και του συστήματος ATR επαναλαμβάνεται συνεχώς με σκοπό τη βελτίωση της διακρίβωσης και τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης του στόχου και του σημείου πρόσκρουσης (πιθανότητα κυκλικού σφάλματος 1m). Όταν αυτό επιτευχθεί το βλήμα λαμβάνει την κατάλληλη πορεία καθόδου ώστε να πλήξει το στόχο του.

Είναι προφανές ότι για να είναι επιτυχής μία βολή βλήματος SCΑLP EG θα πρέπει να έχει προηγηθεί άριστη προετοιμασία εκ των προτέρων από το έδαφος. Και αυτό γιατί τόσο η επιλογή του στόχου, όσο και ο προγραμματισμός της πορείας πτήσης του βλήματος, λαμβάνουν χώρα πριν από την απογείωση με βάση τις υπάρχουσες αλλά και τις τελευταίες πληροφορίες.

Πηγή: Defencenet

26/05/2010

Στρατηγική προσβολή με βλήμα cruise SCALP-EG!

Mirage 2000-5 Mk2 with Mica-IR missiles

Πριν λίγα λεπτά σε ένα Αιγαίο γεμάτο από ελληνικά και ισραηλινά, F-16, F-15 και Μirage 2000-5, που ασκούνταν σε διάφορα σενάρια εναέριας μάχης, ολοκληρώθηκε μια, «διαφορετική» από τις συνηθισμένες, επιχείρηση προσβολής στρατηγικού στόχου υψηλής αξίας, στην εχθρική ενδοχώρα με βλήματα cruise SCALP-EG τα οποία εβλήθησαν από μαχητικά Mirage 2000-5 Mk2 της 331Μ από την 114 Π.Μ.

Στην πίσω θέση του Mirage 2000-5 με τo SCALP καθόταν ένας από τους ανθρώπους του defencenet.gr, το οποίο είναι το πρώτο ελληνικό μέσο ενημέρωσης που συμμετείχε σε «εκτόξευση» ελληνικού βλήματος cruise κατά εχθρικών στόχων με συνδυασμένη χρήση δορυφόρων τόσο ως προς την ανίχνευση, όσο και προς την κατεύθυνση προς τον στόχο.

Έχοντας αποκτήσει πολύ πρόσφατα δυνατότητα εκτόξευσης SCALP-EG με την ενσωμάτωση του λογισμικού SEG 52, πετώντας λίγα μέτρα πάνω από την θάλασσα, μέσα στον εχθρικό εναέριο χώρο, το Mirage 2000-5 που βρισκόμασταν, με το πρώτο φως της ημέρας, μακριά από τα βλήματα της εχθρικής αεράμυνας, άφησε «γλυκά» τον πυλώνα άφεσης, με την ταυτόχρονη πυροδότηση του στροβιλοκινητήρα ΤRI 60-30.

Για ένα ταξίδι «πάνω από 250 χλμ μακριά» σε υψόμετρο πρακτικά “tree top level” με στόχο της κεφαλής BROACH των 450 κιλών έναν κρίσιμο στόχο στο εσωτερικό της εχθρικής ενδοχώρας.

Η πρώτη «εκτόξευση» ελληνικού βλήματος cruise με την live κάλυψη και «συμμετοχή» ενός μέσου ενημέρωσης είναι γεγονός. Περισσότερες λεπτομέρειες και αποκλειστικές φωτό αύριο στο defencenet.gr

Πηγή: Defencenet

26/05/2010

Project Northern Lights

Εξαπόλυση βλήματος AIM-120 C7 AMRAAM κατά την διάρκεια της άσκησης "Project Northern Lights" (10/5/2010) πραγματοποίησε μαχητικό αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΠΑ, η εξαπόλυση πραγματοποιήθηκε στο Πεδίο Βολής Vidsel της Σουηδίας, όπου και έλαβε χώρα η άσκηση στην οποία συμμετείχαν δύο αεροσκάφη F-16C Block 52+ της 110 ΠΜ/337Μ. Οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες διήρκησαν από τις 8 έως τις 17 Μαρτίου 2010. οπότε και τα αεροσκάφη μας επέστρεψαν στην βάση τους με ενδιάμεση στάση στην Αεροπορική Βάση Lechfeld της Γερμανίας.

Πηγή: Defencenet

Σε χρόνο-ρεκόρ ετοιμοπόλεμη η Μοίρα των νέων F-16 Adv της 335Μ

EMP-145 Erieye

Τα αεροσκάφη της 335Μ βρίσκονται πλέον σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα αξιοποιώντας όλα τα νέα όπλα που έχουν παραληφθεί και βρίσκονται στη διάθεση της Μοίρας. Η Μοίρα ως γνωστόν μετά από εξαντλητική επιχειρησιακή αξιολόγηση από το ΑΤΑ κρίθηκε ετοιμοπόλεμη στις 26 Φεβρουαρίου σε λιγότερο από ένα χρόνο από τότε που τα πρώτα αεροσκάφη της προσγειώθηκαν στην 116ΠΜ στις 2 Μαίου του 2009.

Μάλιστα τα μαχητικά της 335Μ από την Μ.Παρασκευή βρίσκονται σε αποστολή readiness στο Καστέλλι της Κρήτης, αιφνιδιάζοντας τους "συμμάχους" από την εκπληκτική ταχύτητα με την οποία η Μοίρα ήρθε σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα!
Όπως αναφέρουν πληροφορίες του defencenet.gr, "στην άλλή πλευρά του λόφου" καταγράφηκε μία έκδηλη αμηχανία όλες τις προηγούμενες ημέρες από την εμφάνιση στης 335Μ στο Αιγαίο σε αποστόλές readiness, κυρίως γιατί ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των αναχιατίσεων στο Αιγαίο - με όλους τους πολιτικούς περιορισμούς που έχουν επιβληθεί - με την χρήση Link 16 μεταξύ των μαχητικών και των ΑΣΕΠΕ EMP-145 ERIEYE.

Για την έκπληξη αυτή, αλλά και για την γενικότερη επιχειρησιακή ετοιμότητα της 335 μπορείτε να διαβάσετε ένα μεγάλο ρεπορτάζ που έγινε στη "φωλιά της 335 στο Άραξο στο νέο τεύχος της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ που κυκλοφορεί στις 15 Απριλίου.

Υπενθυμίζεται πως η 335Μ έχει ήδη στη διάθεσή της για αποστολές εναέριας επικράτησης βλήματα IRIS-T σύστημα σκόπευσης επί κράνους JHMCS, ενώ αναμένονται ακόμη βλήματα ΑΙΜ-120 της πλέον πρόσφατης έκδοσης C-7. Για αποστολές αέρος-εδάφους έχουν ολοκληρωθεί οι παραδόσεις των προηγμένων όπλων JDAM, JSOW ενώ αναμένεται μέσα στον Ιούνιο η επιχειρησιακή αξιοποίηση τoυ ατρακτίδίου αναγνώρισης DB-110 της Goodrich. Επιπρόσθετα οι χειριστές των αεροσκαφών διαθέτουν διόπτρες νυκτός (NVG) για αποστολές νυκτερινής διείσδυσης.

Πηγή: Defencenet

07/04/2010

Dassault nEUROn UCAV

Τον Φεβρουάριο του 2012, δηλαδή σε σε δύο χρόνια από σήμερα έρχεται η μεγάλη στιγμή για την παγκόσμια, ευρωπαϊκή και ελληνική κατ’επέκταση αεροναυπηγική βιομηχανία: Σύμφωνα με όσα αποφασίστηκαν από την ομάδα των έξι κρατών (Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Ελβετία και Σουηδία) που συμμετέχουν στην ανάπτυξή του, το πρώτο ευρωπαϊκό, απόλυτα stealth, Μη-επανδρωμένο Εναέριο Όχημα Μάχης (UCAV), το NEURON (nEUROn) σε εικοσιτέσσερις μήνες θα κάνει την πρώτη του πτήση.
Το αεροσκάφος που υπόσχεται να αλλάξει το τρόπο μάχης στους αιθέρες βρίσκεται σε πλήρη αναπτυξιακή εξέλιξη και σε δύο χρόνια το πρωτότυπο θα είναι έτοιμο για απογείωση και την έναρξη εντατικών πτητικών δοκιμών που θα οδηγήσουν μέχρι το 2015 στην έναρξη παραγωγής του, αν κάτι τέτοιο αποφασιστεί από τους εταίρους του προγράμματος.
Πάντως η ελληνικό Πολεμική Αεροπορία στο Δεκαπενταετές Εξοπλιστικό Πρόγραμμα (ΔΕΣΕΣ) 2005-2020, έχει περιλάβει την απόκτηση 150 UCAV!

Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία που συμμετέχει στην κατασκευή του έχει ήδη παραδώσει στην Dassault Aviation που συμμετέχει για λογαριασμό της Γαλλίας το πρώτο από τα τρία πρωτότυπα του Συστήματος Εξαγωγής Καυσαερίων (ακροφυσίου) για το nEUROn. Κατά την ανακοίνωση, η ΕΑΒ σχεδίασε και κατασκεύασε το ακροφύσιο
Η ΕΑΒ συμμετέχει από το 2005 στο πρόγραμμα nEUROn, για την ανάπτυξη και κατασκευή του UCAV σε επίπεδο πρωτότυπου, αναλαμβάνοντας να σχεδιάσει και να κατασκευάσει:

• Το Σύστημα Εξαγωγής Καυσαερίων, το οποίο αποτελεί κρίσιμο σημείο εντοπισμού του αεροσκάφους.

• Το οπίσθιο τμήμα της ατράκτου.

• Τον πίνακα ελέγχου ηλεκτρονικών συστημάτων του αεροσκάφους προ της πτήσης.

Στην ανάπτυξη του nEUROn συμμετέχουν 6 κράτη -Γαλλία, Σουηδία, Ιταλία, Ισπανία, Ελβετία, Ελλάδα- τα οποία χρηματοδοτούν το πρόγραμμα. Σε βιομηχανικό επίπεδο την ευθύνη συντονισμού και διαχείρισης του προγράμματος ανέλαβε η γαλλική Dassault, ενώ συμμετέχουν η σουηδική SAAB, η ιταλική Alenia, ο ισπανικός κλάδος EADS-CASA της πολυεθνικής εταιρείας, η ελβετική RUAG και η ΕΑΒ.
Το NEURON θα μπορεί να μεταφέρει αρχικά μέχρι δύο GLB βόμβες, πετώντας με υψηλή υποηχητική ταχύτητα λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος με μικρό όγκο και απόλυτα stealth χαρακτηριστικά, αλλά και βαμμένο με ειδική βαφή απορρόφησης της ακτινοβολίας των radar.

Εκτός από τα μοναδικά επχειρησιακά χαρακτηριστικά του αεροσκάφους μπορεί να επιχειρεί στις πιο δύσκολες αποστολές, όπως καταστολή αεράμυνας (SEAD) χωρίς να υπάρχει κίνδυνος απώλειας του χειριστή, ενώ το κόστος του είναι κλάσμα του κόστους των σύγχρονων μαχητικών.

General characteristics
Crew: 0
Length: 9.5 m (31 ft 2 in)
Wingspan: 12.5 m (41 ft 0 in)
Gross weight: 6,000 kg (13,000 lb)

Performance
Maximum speed: Mach 0.8

Armament
Dual bomb bay
Guided armaments carriage and firing abilities

Πηγή: Defencenet

18/03/2010

Εγκλωβισμός με MICA IR τουρκικού F-16D

Η πρώτη φωτογραφία τουρκικού μαχητικού ( ενός διθέσιου F-16D) εγκλωβισμένου από την κεφαλή ενός MICA IIR, όπως αυτή αποτυπώθηκε από το HUD ενός Mirage 2000-5 Mk2, κατά την διάρκεια αερομαχίας στο κεντρικό Αιγαίο πριν λίγες ημέρες.

Πηγή: Defencenet

16/10/2009












Tο MICA είναι το πρώτο βλήμα αέρος-αέρος που είναι ικανό για εκτέλεση αποστολών αναχαίτισης πέραν του οπτικού ορίζοντα και ταυτόχρονα για κλειστές αερομαχίες. Oυσιαστικά, δηλαδή, αντικαθιστά όχι μόνο τον πύραυλο ημιενεργής κατεύθυνσης, μέσης εμβέλειας, Super 530D (40 χλμ.), αλλά και το βλήμα υπέρυθρης καθοδήγησης, μικρής εμβέλειας, Magic 2. Aπό άποψη μεγέθους τοποθετείται μεταξύ των βλημάτων AIM-7 Sparrow και AIM-9 Sidewinder. To βλήμα διαθέτει πολεμική κεφαλή βάρους 12 κιλών με πυροσωλήνα προσέγγισης ντόπλερ, ενώ την πρόωσή του αναλαμβάνει ο κινητήρας στερεών καυσίμων SNPE. Tο MICA έχει ακτίνα δράσης που εκτείνεται από τα -500 μ. έως τα 60+ χλμ., αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 4 Mach, ενώ μπορεί να εκτελέσει ελιγμούς φόρτισης έως και 50 g. Tο βλήμα διατίθεται σε δύο εκδόσεις: μία με ενεργό ερευνητή RF (ElectroMagnetic-EM) και μία με υπέρυθρο ανιχνευτή απεικόνισης ειδώλου (Imaging Infra Red-IIR). To MICA καθίσταται εντελώς ανεξάρτητο μετά τη βολή (fire and forget), αποδεσμεύοντας έτσι το αεροσκάφος-φορέα προς αναζήτηση άλλων στόχων. O ενεργός ερευνητής παλμικού ντόπλερ 4A, των ESD και Marconi, λειτουργεί στη ζώνη συχνοτήτων Ku (12-18 GHz), ενώ έχει ικανότητα λειτουργίας και σε ημιενεργή διαμόρφωση. O παθητικός ανιχνευτής IIR χρησιμοποιεί δύο ζώνες του υπέρυθρου φάσματος και δίνει τη δυνατότητα αναχαίτισης στόχων με τη χρήση μόνο ηλεκτροοπτικών αισθητήρων από το αεροσκάφος-φορέα, όπως το OSF του Rafale. H χρησιμοποίηση δύο μεθόδων κατεύθυνσης (υπέρυθρη IR ή ημιενεργή/ενεργή) ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικό γνώρισμα των σοβιετικής σχεδίασης βλημάτων αέρος-αέρος και τα ρωσικά μαχητικά μέχρι και σήμερα φέρουν μικτό φορτίο από βλήματα ιδίου τύπου (AA-10 Alamo κ.ά.), αλλά με διαφορετικούς αισθητήρες (π.χ. 2 IR + 2 SARH). Tα βλήματα εκτοξεύονταν πάντοτε κατά ζεύγη, ώστε να αυξάνεται η πιθανότητα προσβολής του στόχου. H λογική αυτής της τακτικής βασιζόταν στο γεγονός ότι ακόμη και αν γινόταν από τον αντίπαλο χρήση αντιμέτρων (ECM ή IRCM), τουλάχιστον το ένα βλήμα θα παρέμενε ανεπηρέαστο (λόγω διαφορετικού ερευνητή) και θα κατευθυνόταν στο στόχο. Bέβαια, η έκδοση IR, τουλάχιστον στα παλαιότερα βλήματα, είχε μικρότερη εμβέλεια από την έκδοση SARH, αλλά αυτό δεν ισχύει όσον αφορά στη γαλλική σχεδίαση. Kαι οι δύο τύποι του βλήματος παρουσιάζουν την ίδια ακτίνα δράσης, ενώ το MICA είναι το μόνο, προς το παρόν, δυτικό βλήμα μέσης εμβέλειας, στο οποίο έχει εφαρμοστεί υπέρυθρος αισθητήρας. Oι ανιχνευτές IR χρησιμοποιούνταν έως πρόσφατα αποκλειστικά στα βλήματα αερομαχίας (AIM-9 Sidewinder, Magic 1/2, Python κ.ά.), αλλά πλέον είναι δυνατή η χρήση τους και σε όπλα BVR. H αεροδυναμική σχεδίαση του MICA έγινε λαμβάνοντας υπόψη το διττό χαρακτήρα της αποστολής που έπρεπε να εκπληρώσει. Tο βλήμα διαθέτει δύο ζεύγη ουραίων πτερυγίων σε συνδυασμό με πτερύγια μεγάλου μήκους χορδής, χαμηλού πλευρικού λόγου, για τον αεροδυναμικό του έλεγχο στις αναχαιτίσεις BVR. Tαυτόχρονα, έχει τοποθετηθεί σύστημα διανυσματικού ελέγχου ώσης (Thrust Vector Control-TVC) στο ακροφύσιο του κινητήρα, που παρέχει υψηλή ικανότητα ελιγμών στο βλήμα, για εμπλοκές στόχων με σημαντική απόκλιση από το διαμήκη άξονα του αεροσκάφους (high off boresight), κατά τη διάρκεια κλειστών αερομαχιών (dogfight). Eπίσης, υπάρχουν και τέσσερα πτερύγια κάναρντς, μικρού μεγέθους, στο πρόσθιο τμήμα της ατράκτου, τα οποία υποβοηθούν στην εκτέλεση ελιγμών μεγάλης φόρτισης από το βλήμα. Xάρη σε αυτά τα χαρακτηριστικά το MICA μπορεί να εκτελέσει με την ίδια αποτελεσματικότητα τόσο αναχαιτίσεις μέσης εμβέλειας όσο και προσβολές εντός οπτικής ακτίνας (Within Visual Range-WVR). Στις εμπλοκές BVR ο εντοπισμός και η πρόσκτηση των στόχων πραγματοποιείται από το ραντάρ του αεροσκάφους-φορέα ή από ηλεκτροοπτικά συστήματα (IRST). Aκολούθως, το βλήμα τροφοδοτείται με τα στοιχεία του στόχου και εκτοξεύεται προς την κατεύθυνσή του. Kατά τη διάρκεια της πτήσης το βλήμα κατευθύνεται μέσω του ενσωματωμένου αδρανειακού συστήματος ναυτιλίας (INS), ενώ αν κριθεί σκόπιμο λαμβάνει πρόσθετες πληροφορίες από το αεροσκάφος, με το σύστημα ζεύξης δεδομένων (data link). Tην τερματική καθοδήγηση αναλαμβάνουν οι ερευνητές EM ή IR, που χρησιμοποιούν αμφότεροι εξελιγμένες τεχνικές αντί-αντιμέτρων (ECCM-IRCCM). Στις εμπλοκές μικρής εμβέλειας WVR υπάρχει δυνατότητα εγκλωβισμού πριν από την εκτόξευση (Lock On Before Launch-LOBL) ή και μετά από αυτήν (LOAL). Στη μεν πρώτη διαμόρφωση πραγματοποιείται ένδειξη στόχου από το ραντάρ του μαχητικού ή το βλήμα εκτελεί αυτόνομη έρευνα, ενώ στη δεύτερη η πρόσκτηση στόχου γίνεται μέσω συστήματος σκόπευσης επί κράνους (Helmet Mounted Sight-HMS). Στο αεροσκάφος Mirage 2000-5 το MICA χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το παλμικό (μπάντα X) ραντάρ RDY. Tο συγκεκριμένο ραντάρ διαθέτει ικανότητα πολλαπλής ιχνηλάτησης οκτώ στόχων, από τους οποίους οι τέσσερις πιο επικίνδυνοι μπορούν να πληγούν ταυτόχρονα από το μαχητικό, με τη χρήση ισάριθμων βλημάτων, ανεξαρτήτως του ύψους πτήσεως και της ταχύτητάς τους. Tο γαλλικό αεροσκάφος φέρει έως και έξι βλήματα MICA, τέσσερα (συνήθως EM) σε φορείς της ατράκτου και δύο (IR) στις πτέρυγες, διαθέτοντας έτσι δυνατότητα ταυτόχρονης βολής βλημάτων διαφορετικής καθοδήγησης. Mε αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται τυχόν παρουσία ηλεκτρονικών ή υπέρυθρων αντιμέτρων, αλλά παράλληλα αιφνιδιάζεται και ο αντίπαλος, λόγω της μη ενεργοποίησης του συστήματος αυτοπροστασίας του αεροσκάφους από τον ερευνητή IIR. O εντοπισμός προσεγγίζοντος βλήματος της έκδοσης IR του MICA θα πρέπει να γίνει είτε οπτικά από τον πιλότο είτε από, εκ των προτέρων εγκατεστημένο, σύστημα προειδοποίησης επερχόμενου βλήματος (MAWS).

Eπιχειρησιακή αξιοποίηση του MICA από την Π. A.
Στις τάξεις της Πολεμικής Aεροπορίας επικρατούσε για χρόνια η άποψη -και όχι άδικα- ότι τα βλήματα μέσης ακτίνας BVR, ημιενεργής καθοδήγησης, λίγα θα μπορούσαν να προσφέρουν στον εναέριο χώρο του Aιγαίου. H συντριπτική πλειοψηφία των εμλοκών, σε περίπτωση στρατιωτικής αναμέτρησης με τη γειτονική Tουρκία, θα ήταν εντός οπτικής ακτίνας (WVR), γεγονός που υποχρέωνε την Π.A. να δώσει έμφαση στην εκπαίδευση εναέριας μάχης των πιλότων της και ιδίως στην εκτέλεση ελιγμών αερομαχίας. H αναμενόμενη υψηλή πυκνότητα ιχνών ραντάρ στο περιβάλλον του Aιγαίου, αλλά και η αναξιοπιστία των συστημάτων IFF (Identification Friend or Foe) προηγούμενης γενιάς έκαναν επιτακτική την οπτική επαφή με τους εντοπισμένους στόχους, ώστε να διαπιστωθεί η ταυτότητά τους και να αποφευχθούν μοιραία λάθη και απώλειες ελληνικών ή ουδέτερων αεροσκαφών από φίλια πυρά. Φυσική συνέπεια ήταν ότι, εφόσον το ίχνος αναγνωριζόταν ως εχθρικό μαχητικό, θα ακολουθούσε αερομαχία (dogfight) μεταξύ των αντιπάλων, όπου τον πρώτο λόγο θα είχαν τα πυροβόλα των αεροσκαφών και τα βλήματα μικρής εμβέλειας (Sidewinder, Magic 2). Έτσι κι αλλιώς, ο περιορισμένος χρόνος που μεσολαβεί από την απογείωση μέχρι και την εμπλοκή των επερχόμενων μαχητικών δεν αφήνει πολλά χρονικά περιθώρια για ασφαλή χρήση βλημάτων SARH, στο βαθμό μάλιστα που δεν υπάρχει ακόμη ολοκληρωμένο σύστημα διοικήσεως, ελέγχου, επικοινωνιών και πληροφοριών (C³I-ΣΔEΠ). Aλλωστε, τα βλήματα AIM-7E2/F Sparrow που είχε προμηθευτεί η Π. A., σε συνδυασμό με το ραντάρ APQ-120 των F-4E Phantom, δεν επιδείκνυαν τόσο υψηλές δυνατότητες, ώστε να δικαιολογηθεί η ευρεία χρήση τους, ακόμη και σε ιδανικές συνθήκες. Mάλιστα, τα εκσυγχρονισμένα F-4 PI 2000 προβλέπεται να φέρουν βλήματα AIM-120B AMRAAM και όχι AIM-7 Sparrow. Aλλά ακόμη και τα βλήματα Super 530D των αεροσκαφών Mirage 2000 EGM/BGM, που παρουσιάζουν αξιόλογες επιδόσεις, δεν αξιοποιούνται πλήρως από το ραντάρ RDM3, κυρίως στη διαμόρφωση κατόπτευσης (look down-shoot down). Eπιπλέον, ο μικρός αριθμός (80) των βλημάτων που προμηθεύτηκε η Π. A. φανερώνει ότι είχε αποφασιστεί εκ των προτέρων πως θα είχαν περιορισμένη επιχειρησιακή χρήση. Πιθανότατα, ο κύριoς λόγος για τον οποίο αποκτήθηκαν τα S-530D ήταν η αντιμετώπιση ενδεχόμενων νυχτερινών επιδρομών από τουρκικά F-16, εφοδιασμένων με συστήματα ναυτιλίας/σκόπευσης LANTIRN. Πάντως, η εξαιρετικά καθυστερημένη παραγγελία βλημάτων τύπου AIM-120B, λίγο έλειψε να στοιχίσει ακριβά στην ελληνική πλευρά την περίοδο '96-97, όπου υπήρχε μεγάλη ένταση στις σχέσεις με τη γείτονα χώρα. Eνώ η τουρκική πολεμική αεροπορία (THK) είχε παραλάβει και αξιοποιήσει επιχειρησιακά τα όπλα αυτά στα μαχητικά της τύπου F-16, η Π. A. έπρεπε να βασιστεί στα βλήματα S-530D, που υπολείπονται σαφέστατα σε τεχνολογία και επιδόσεις των -ενεργής καθοδήγησης- AMRAAM. O καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι, εφόσον τα πράγματα οδηγούνταν σε θερμή αναμέτρηση, οι ελληνικές μοίρες θα υφίσταντο σημαντικές απώλειες, χωρίς να μπορούν να ανταποδώσουν τα πλήγματα, και πριν καν έρθουν σε οπτική επαφή με τον αντίπαλο. Aν μάλιστα, όπως αναμενόταν, η προσοχή της τουρκικής αεροπορίας επικεντρωνόταν στα ελληνικά μαχητικά γ΄ γενιάς (F-16/M2000-76 αεροσκάφη), τότε η κατάσταση θα γινόταν ιδιαιτέρως δυσμενής για την Π. A. Tα διδάγματα, που αποκόμισε η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία από την περίοδο εκείνη, φαίνεται ότι ήταν αρκετά για να πείσουν και τον πιο δύσπιστο για την επιχειρησιακή αξία των προηγμένων βλημάτων μέσης εμβέλειας. Tα βλήματα AIM-120B εντάχθηκαν στο ελληνικό οπλοστάσιο το 1998 και ο αριθμός τους θα αυξάνεται σταδιακά με την παραλαβή των διαδοχικών παρτίδων που έχουν παραγγελθεί. Aν συνυπολογιστεί το γεγονός της τοποθέτησης σύγχρονων συστημάτων διακρίβωσης ταυτότητας IFF τύπου AN/APX-113(V) στα F-16 Block 50/50+ και στα εκσυγχρονισμένα F-4 PI 2000, τότε δεν πρέπει να υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα της χρήσης όπλων BVR στο χώρο του Aιγαίου από την Π. A. H προμήθεια των αεροσκαφών Mirage 2000-5 Mk2 δίνει την αφορμή για την απόκτηση και βλημάτων MICA EM/IR. Θα είναι η πρώτη φορά που τίθεται σε ελληνική υπηρεσία όπλο αναχαίτισης και αερομαχίας ταυτόχρονα, και μάλιστα με δυνατότητα επιλογής μεθόδου κατεύθυνσης. Πάντως, αν και για την έκδοση EM με τον ενεργό ερευνητή η απόφαση αγοράς πρέπει να θεωρείται δεδομένη, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για το βλήμα IR, τουλάχιστον όσον αφορά στην αρχική παραγγελία (200 βλήματα). H χρησιμοποίηση του βλήματος WVR, υπέρυθρης καθοδήγησης, Magic 2 από τα υπάρχοντα Mirage 2000 EGM/BGM, κάνει πολύ πιθανή την υιοθέτησή του και στα νέα μαχητικά. Mια διαμόρφωση που θα συνδυάζει δύο ή τέσσερα MICA EM κάτω από την άτρακτο, με δύο Magic στους πτερυγικούς φορείς, αν και είναι αρκετά ελκυστική, εντούτοις δεν εκμεταλλεύεται πλήρως τις επιχειρησιακές δυνατότητες που παρέχει το MICA. Aναμφίβολα, η παρουσία του βλήματος της εκδόσεως EM είναι αρκετή για να προβληματίσει τους επιτελείς της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, που θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα όπλο με άγνωστες σε αυτούς επιδόσεις και χαρακτηριστικά. O συνδυασμός, μάλιστα, του MICA με το ραντάρ RDY του Mirage 2000-5 αναφέρεται από πολλές πηγές ως ανώτερος του αντίστοιχου διδύμου APG-68/AMRAAM, του F-16. H απόκτηση, όμως, της έκδοσης που διαθέτει τον αισθητήρα IIR πρέπει να εξεταστεί σοβαρά, γιατί παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα. H χρησιμοποίηση παθητικής μεθόδου καθοδήγησης είναι κρίσιμη επιχειρησιακή παράμετρος, γιατί δεν παρέχεται έγκαιρη προειδοποίηση στον αντίπαλο, κάνοντας πιθανό τον αιφνιδιασμό του, ενώ ο ερευνητής δεν επηρεάζεται από τα συστήματα ηλεκτρονικής παρεμβολής των αεροσκαφών. Bέβαια, γίνεται ευρεία χρήση υπέρυθρων αντιμέτρων, κυρίως φωτοβολίδων (flares), αλλά οι ανιχνευτές απεικόνισης ειδώλου IR επιδεικνύουν αξιοσημείωτη διακριτική ικανότητα και υψηλότατη αντοχή στα IRCM. Φυσικά, δεν αναμένεται η αντικατάσταση των Magic 2 από τα MICA IR στα Mirage 2000-5, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν απαγορευτικό λόγω κόστους. Ένας φόρτος μάχης που θα αποτελείται από 2 MICA EM, 2 MICA IR και 2 Magic 2 θα προσέφερε δυνατότητα επιλογής από το χειριστή του κατάλληλου βλήματος, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της απειλής που αντιμετωπίζει το αεροσκάφος του.

O εξοπλισμός των υπό προμήθεια αεροσκαφών Mirage 2000-5 Mk2 με βλήματα αέρος-αέρος MICA θα προσδώσει στην Πολεμική Aεροπορία ένα σημαντικό πλεονέκτημα ποιοτικού χαρακτήρα. Παράλληλα, η απόκτηση αυτών των όπλων υποδεικνύει σαφέστατα ότι η Π. A. έχει κατανοήσει απόλυτα τις απαιτήσεις των σύγχρονων τακτικών εναέριας μάχης, όπου οι εμπλοκές πέραν της οπτικής ακτίνας (BVR) κατέχουν σημαντικότατη θέση, ακόμη και στις ιδιάζουσες συνθήκες που επικρατούν στο χώρο του Aιγαίου. Aλλωστε, η χρήση βλημάτων αυτής της κατηγορίας είναι συνήθως προς το συμφέρον του αμυνομένου, που υπολείπεται αριθμητικά του αντιπάλου. Έχοντας εξουδετερωθεί εξ αποστάσεως η εχθρική αριθμητική υπεροχή, η εμπλοκή, επί ίσοις όροις πλέον, σε αερομαχία θα αναδείξει νικητή αυτόν που γνωρίζει καλύτερα τα μυστικά της και διαθέτει την ψυχική δύναμη που χρειάζεται για να υπερισχύσει.

MICA VS AMRAAM
Tα βλήματα AMRAAM και MICA αναπτύχθηκαν με στόχο την αντικατάσταση παλαιότερων πυραύλων ημιενεργής καθοδήγησης, μέσης εμβέλειας (AIM-7 Sparrow και S-530D αντίστοιχα) και παρουσιάζουν αρκετά κοινά στοιχεία, αλλά και σημαντικές διαφορές. Διαθέτουν και τα δύο ενεργό ερευνητή, είναι εντελώς ανεξάρτητα μετά τη βολή (fire and forget), αλλά έχουν και δυνατότητα ανανέωσης δεδομένων κατά την πτήση (data link), ενώ προορίζονται βασικά για εμπλοκές πέραν του οπτικού ορίζοντα (BVR). Tο MICA αλλά και το AIM-120 AMRAAM παρέχουν στο αεροσκάφος-φορέα τη δυνατότητα ταυτόχρονης προσβολής πολλαπλών στόχων. Πάντως, τα δύο βλήματα έχουν διαφορετικό επιχειρησιακό προσανατολισμό, κάτι που γίνεται εμφανές από τα σχεδιαστικά τους χαρακτηριστικά. Tο μεν AIM-120 AMRAAM παρουσιάζει μια αρκετά συμβατική σχεδίαση, που προέρχεται από το βλήμα Sparrow, αλλά αυτό είναι απόλυτα φυσικό μιας και προορίζεται αποκλειστικά για εμπλοκές μέσης ακτίνας. Aντίθετα το MICA, με την τοποθέτηση του συστήματος ελέγχου ώσης TVC, διαθέτει υψηλότερη ικανότητα ελιγμών σε μικρή εμβέλεια (φόρτιση 50 g), έχοντας έτσι και σαφή δυνατότητα εμπλοκών εντός οπτικού ορίζοντα (WVR). Aν και τα δύο βλήματα επιτυγχάνουν σχεδόν την ίδια μέγιστη ταχύτητα (περίπου 4 Mach), εντούτοις το AMRAAM επιδεικνύει εμβέλεια 72 χλμ. έναντι 60+ χλμ. του MICA. Aυτό οφείλεται στην παρουσία κινητήρα με μεγαλύτερη διάρκεια καύσης, αφού το AIM-120 είναι αρκετά μεγαλύτερο σε διαστάσεις από το γαλλικό βλήμα. H μέγιστη αναφερόμενη εμβέλεια, όμως, αφορά συνήθως σε εμπλοκές στόχων μη ελισσόμενων και υπό ιδανικές συνθήκες βολής (βέλτιστο ύψος και ταχύτητα εκτοξεύσεως), μιας και η λειτουργία του κινητήρα δεν συνεχίζεται καθ' όλη τη διάρκεια της πτήσης του βλήματος BVR, αλλά από ένα σημείο και έπειτα το βλήμα βασίζεται στην κινητική ενέργεια που έχει αποκτήσει για να κατευθυνθεί στο στόχο. Aπό την πλευρά του το MICA χρησιμοποιεί ενεργό ερευνητή υψηλότερης ζώνης συχνοτήτων (12-18 GHz) από το AMRAAM, πράγμα που συνεπάγεται μεγαλύτερη ακρίβεια αλλά και μικρότερη απόσταση ενεργοποίησης του ανιχνευτή, σε σχέση με το αμερικανικό βλήμα. Παράλληλα, το MICA διαθέτει και έκδοση με αισθητήρα υπερύθρων IIR, που δεν παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση στον αντίπαλο και βοηθά στην επιλογή από τον πιλότο του κατάλληλου όπλου, ανάλογα με τις συνθήκες. Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το AIM-120 αποτελεί κλασικό βλήμα BVR, ενώ το MICA είναι βλήμα διπλού ρόλου, εξασφαλίζοντας υψηλότερες επιδόσεις από το AMRAAM, κυρίως σε ικανότητα ελιγμών, σε μικρότερη όμως ακτίνα. Πάντως το MICA παρουσιάζει μεγαλύτερη τακτική ευκαμψία (flexibility) από τον ανταγωνιστή του, λόγω ακριβώς της ικανότητας WVR, που δε διαθέτει το AIM-120.

Πηγή: ΠΤΗΣΗ

Μάρτιος 2000

THE SPARROW OF DEATH

THE WORKHORSE

"Star" vipers

JSOW/JDAM

AGM-154C

GBU-31

Στην εποχή των όπλων μακρού πλήγματος (stand-off weapons) πέρασε επιτέλους και με καθυστέρηση 20 ετών ο ελληνικός στόλος των μαχητικών F-16! Όπως αναφέρουν πηγές του defencenet.gr την περασμένη Παρασκευή η Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε τα πρώτα AGM-154C (JSOW-C) τα οποία αφίχθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και εν συνεχεία υπό συνθήκες αυστηρής φρούρησης τα όπλα αναχώρησαν για τον τελικό προορισμό τους, την 116 Π.Μ. στον Άραξο.

Επίσης πριν λίγες ημέρες τα F-16 Adv. της 335Μ ξεκίνησαν δοκιμές ανάρτησης των βομβών με συλλογή καθοδήγησης JDAM, αλλά και συμβατότητας με το σύστημα άφεσης όπλων του αεροσκάφους, τον υπολογιστή αποστολής και της ευθυγράμμισης των δύο INS ( του όπλου και του αεροσκάφους) και όλα αυτά μέσω της αρτηρίας μεταφοράς δεδομένων Mil-STD-1760.

Οι παραπάνω εξελίξεις αποτελούν την εισαγωγή της Π.Α. σε μία εποχή με δυνατότητες εκτέλεσης αποστολών stand-off σε ότι αφορά τα JSOW-C, αλλά και δυνατότητας εκτέλεσης μεγάλου φάσματος αποστολών μέσης-τακτικής υποστήριξης σε αποστάσεις μέχρι και 25 χλμ. από το σημείο εκτόξευσης σε ότι αφορά τα JDAM.

Βέβαια ο μικρός αριθμό των JSOW-C (μόλις 40 κομμάτια) δεν επιτρέπει ευρεία στοχοποίηση, αλλά οπωσδήποτε αποτελεί ένα σημαντικό βήμα αναβάθμισης των ικανοτήτων προσβολής σημείου της Π.Α. σε αποστολές αέρος-εδάφους. Το AFDS που χρησιμοποιείται για την αχρήστευση διαδρόμων αποπροσγείωσης είναι όπλο περιοχής και το JSOW-C καλύπτει ένα μεγάλο κενό που υπήρχε μεταξύ των δυνατοτήτων των Paveway αρχικά και των JDAM πρόσφατα, με τυποστρατηγικού χαρακτήρα SCALP-EG των Mirage 2000-5 Mk2. Η εμβέλεια των JSOW-C φτάνει μέχρι τα 115 χλμ. και το όπλο κατευθύνεται με GPS ή ενναλακτικά με INS και στην τερματική φάση με IIR και συγκριτική ανάλυση δορυφορικών εικόνων.

Η Τουρκία έχει προμηθευτεί εδώ και χρόνια JSOW-C (52 μονάδες) αλλά και 50 μονάδες της έκδοσης AGM-154 A-1.

Η αξία του ελληνικού συμβολαίου ανέρχεται στα 30.022.725 δολάρια και περιλαμβάνει και ένα εκπαιδευτικό ομοίωμα, 41 περιλήπτες CNU-627/E και δύο κάρτες PSMCIA. Πρέπει να σημειωθεί οτι η τρίμηνη καθυστέρηση στην άφιξη του όπλου, είχε να κάνει με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις ασφαλείας που απαιτούσαν να υπάρχουν οι Αμερικανοί για το όπλο στην 115 Π.Μ.

Σε ότι αφορά τις 100 JDAM (Joint Direct Attack Munition = Κοινή Βόμβα Προσβολής Ακριβείας), αυτές είναι συλλογές καθοδήγησης ακριβείας που μπορεί να τοποθετηθούν σε βόμβες Mk-83 (GBU-31), Mk-84 ή BLU-109/B (GBU-32).

Γενικά οι GBU-29/30/31/32/35 JDAM είναι χαμηλού κόστους, υποβοηθούμενες από GPS συλλογές αδρανειακής ναυτιλίας (INS) που μπορούν να τοποθετηθούν σε μη κατευθυνόμενες βόμβες Mk-81, Mk-82, Mk-83, Mk-84, BLU-109 και BLU-110 αντίστοιχα:

• GBU-29 (βόμβα γενικής χρήσης Mk-81 των 250 λιβρών)
• GBU-30 (βόμβα γενικής χρήσης Mk-82 των 500 λιβρών)
• GBU-31 (βόμβα γενικής χρήσης Mk-83 των 1.000 λιβρών)
• GBU-32 (βόμβα γενικής χρήσης Mk-84 των 2.000 λιβρών ή διατρητική βόμβα BLU-109/B επίσης των 2.000 λιβρών)
• GBU-35 (διατρητική βόμβα BLU-110 των 1.000 λιβρών).

Δηλαδή το JDAM προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για την αναβάθμιση του υπάρχοντος οπλοστασίου των γενικής χρήσης, αλλά και διατρητικών βομβών.

Μπορεί να αφεθεί σε απόσταση δεκαπέντε μιλίων από τον στόχο, από πολύ μικρό έως πολύ μεγάλο ύψος, ενώ υπάρχει δυνατότητα άφεσής του με διάφορες τεχνικές βομβαρδισμού (dive, toss, loft), αλλά και σε ευθεία πτήση, εντός ή εκτός του άξονα του στόχου (οn/off-axis). Τo όπλο επιτρέπει ακόμη την προσβολή πολλαπλών στόχων σε μία και μόνη διέλευση του αεροσκάφους-φορέα, ενώ παρέχει στο χρήστη δυνατότητα επιλογής διαφόρων διαμορφώσεων σκόπευσης του στόχου, καθώς και προσχεδιασμένης ή εν πτήσει επανασκόπευσής του.

Το σχέδιο της αποστολής, που περιλαμβάνει τον “φάκελο” άφεσης, τις συντεταγμένες του στόχου και τις παραμέτρους τερματικής καθοδήγησης, “φορτώνεται” στο αεροσκάφος-φορέα πριν την απογείωση.

Μόλις το όπλο τροφοδοτηθεί με ηλεκτρική ενέργεια από το αεροσκάφος, ξεκινά τη διαδικασία ευθυγράμμισης του αδρανειακού του συστήματος (INS) με το αντίστοιχο του αεροσκάφους, ενώ παράλληλα λαμβάνει αυτόματα τα δεδομένα στόχευσης. Όταν το αεροσκάφος φθάσει στο σημείο άφεσης, εντός της αποδεκτής περιοχής άφεσης (Launch Acceptable Region/LAR), πραγματοποιείται η άφεση του.

Στη συνέχεια το όπλο κατευθύνεται στον στόχο με τη βοήθεια του υβριδικού συστήματος ναυτιλίας GPS/INS. Συνήθως χρησιμοποιείται η διαμόρφωση, που συνδυάζει τα στοιχεία του INS με αυτά που λαμβάνονται από τον δέκτη GPS. Σε αυτή την περίπτωση η πιθανή απόκλιση από τον στόχο υπολογίζεται σε λιγότερο από 13 μέτρα.

Αντίθετα σε περιπτώσεις που το GPS δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί λόγω ισχυρών ηλεκτρονικών παρεμβολών, η καθοδήγηση γίνεται αποκλειστικά από το INS, με τη μέση απόκλιση από τον στόχο να φθάνει τα 30 μέτρα.

Πηγή: Defencenet

01/11/2009

LANTIRN

AN/AAQ-13 & AN/AAQ-14 LANTIRN

JHMCS / AN/AVS-9 Generation III NVG

AN/AVS-9 Generation III NVG















Νέα εποχή στις τακτικές εναέριας μάχης στους ουρανούς του Αιγαίου,
σηματοδότησε η παραλαβή του Διακλαδικού Συστήματος Απεικόνισης
επί κάσκας JHMCS (Joint Helmet Mounted Cueing System). Το δια-
χρονικό αξίωμα στην αερομαχία σύμφωνα με το οποίο «Αυτός που
βλέπει πρώτος τον αντίπαλο, είναι αυτός που κερδίζει», έχει αποκτή-
σει πλέον νέα διάσταση στον σύγχρονο αεροπορικό πόλεμο.
Το σύστημα αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που προσδίδουν στα
μαχητικά του προγράμματος Peace Xenia III, ανώτερες επιχειρησιακές
δυνατότητες σε σχέση με τα αντίστοιχα μαχητικά του τύπου που χρη-
σιμοποιεί η Τουρκική Αεροπορία.
Τρεις Μοίρες μαχητικών εξοπλισμένες με F-16C/D Block 52+ η 340Μ
«Αλεπού» και η 343Μ «Αστέρι» με έδρα την 115ΠΜ στα Χανιά καθώς
και η 337Μ «Φάντασμα» με έδρα την 110ΠΜ στη Λάρισα, είναι σήμε-
ρα η αιχμή του δόρατος του στόλου των F-16 της Πολεμικής Αεροπο-
ρίας.
Κύριος ρόλος των Μοιρών είναι η αναχαίτιση με δευτερεύοντες ειδι-
κούς ρόλους τη νυχτερινή κρούση (340Μ) και την Καταστολή Εχθρι-
κής Αεράμυνας – Προστασίας Δύναμης (343Μ).
Έτσι λοιπόν, πέραν της εκμετάλλευσης των νέων μαχητικών σε εξειδι-
κευμένους ρόλους με ειδικά όπλα κρούσης και Καταστολής Αεράμυ-
νας, όλοι οι χειριστές εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες που προσφέ-
ρουν οι κάσκες JHMCS σε αποστολές αναχαίτισης και αεροπορικής
υπεροχής.
Σε αυτές λοιπόν τις αποστολές, η ειδοποιός διαφορά των F-16C/D
Block 52+ σε σχέση με τα Block30/50, πέραν του ικανότερου ραντάρ
και της ζεύξης ανταλλαγής δεδομένων IDM, είναι πρακτικά η δυνατό-
τητα εγκλωβισμού και προσβολής εναέριων στόχων (First look – First
kill) από την στιγμή που θα εισέλθουν στο οπτικό πεδίο των χειριστών
τους και ακόμα και υπό γωνίες μεγαλύτερες των 90 μοιρών από την
γραμμή πτήσης τους (high off boresight) σε συνθήκες υψηλών G’s!

Η ανατομία του συστήματος

Μελετώντας το σοβιετικής σχεδίασης σύστημα απεικόνισης επί κρά-
νους Shel'-3UM το οποίο συνεργάζεται με τα βλήματα αέρος αέρος R-
73 (ΑΑ-11), η USAF και το αμερικανικό ναυτικό USN, εξέδωσαν από
κοινού το 1995 μία επιχειρησιακή απαίτηση, η οποία προέβλεπε την
υιοθέτηση των συστημάτων απεικόνισης επί κάσκας στα μαχητικά
τους αεροσκάφη μέχρι το 2001. Το σχετικό πρόγραμμα ανάπτυξης
ονομάστηκε Joint Helmet-Mounted Cueing System (JHMCS) και
εξαρχής είχε αποφασιστεί ότι το σύστημα απεικόνισης επί κράνους
των ΗΠΑ θα ενσωματωθεί στα F-15C και -Ε, στα F-16 C/D Block 40/50,
στα F/A-18 E/F και στη συνέχεια στα F-22 και F-35 JSF. Σύμφωνα με
τις παραπάνω απαιτήσεις, το αμερικανικό σύστημα θα έπρεπε να έχει
τη δυνατότητα να καθοδηγεί την κεφαλή ενός βλήματος IR και την κε-
ραία του ραντάρ προς τον εναέριο στόχο που πρέπει να εγκλωβιστεί.
Επιπλέον το σύστημα θα έπρεπε να είναι ελαφρύ και εύχρηστο, δια-
σφαλίζοντας άνεση σε αποστολές μεγάλης διάρκειας και υπό συνθή-
κες υψηλών δυναμικών φορτίσεων και φυσικά ασφαλές σε περίπτω-
ση εγκατάλειψης του αεροσκάφους.
Η πρόκληση ήταν μεγάλη καθώς επρόκειτο για ένα σύστημα που
έπρεπε να αναπτυχθεί σε συνεργασία με έναν σημαντικό αριθμό υπο-
κατασκευαστών και να είναι συμβατό και με τις 3 πλατφόρμες που
βρίσκονται σήμερα σε υπηρεσία χωρίς να έχει κανένα ελάττωμα.
Επιπλέον σύμφωνα με τις προδιαγραφές θα έπρεπε να είναι εύκολο
στη χρήση και την εκπαίδευση του προσωπικού με γνώμονα την
ασφάλεια καθόλη τη διάρκεια της πτήσης. Από τις εταιρείες που έλαβαν
μέρος στο διαγωνισμό του προγράμματος JHMCS νικήτρια ανα-δείχθηκε
η Vision Systems International (VSI), μία κοινοπραξία των Kaiser
Electronics και EFW Inc. που αποτελεί θυγατρική της ισραηλινής Elbit
στις ΗΠΑ.
Το JHMCS στην τελική του μορφή αποτελεί ουσιαστικά ένα HUD προ-
σαρμοσμένο επάνω σε κάσκες τύπου HGU-55/P, HGU-56/P και HGU-
68/P. Ο νεωτερισμός που εισάγει είναι ότι χρησιμοποιώντας το JHMCS
μεταφέρονται οι ενδείξεις του HUD επάνω στο σκιάδιο της κάσκας με
αποτέλεσμα να αυξάνεται δραματικά το πεδίο θέας του χειριστή.
Μέσω ενός κλασικού HUD το εύρος του πεδίου θέας που έχει ο χει-
ριστής στο οριζόντιο επίπεδο είναι περιορισμένο και συνήθως όχι με-
γαλύτερο των 30 μοιρών. Μεταφέροντας τις ενδείξεις του στο σκιάδιο
της κάσκας και στρέφοντας το κεφάλι προς όποια κατεύθυνση επιθυ-
μεί, ο χειριστής έχει πρακτικά απεριόριστο εύρος πεδίου θέας. Και
αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο τόσο σε αποστολές αέρος-αέρος, όσο και
σε αποστολές αέρος-εδάφους, αφού μέσω της διασύνδεσης του συ-
στήματος με το ραντάρ, μπορεί -μέχρι ενός σημείου- η κεραία του να
στρέφει προς την κατεύθυνση που κοιτά ο χειριστής.
Σε λειτουργική διαμόρφωση αέρος-αέρος και με τη χρήση βλημά-
των αναζήτησης υπέρυθρης ακτινοβολίας, ικανότητας hi aspect,
εφοδιασμένων δηλαδή με κεφαλή που μπορεί να περιστραφεί σε
γωνίες μέχρι και 60 μοίρες εκτός του διαμήκη άξονα του αεροσκά-
φους-φορέα, το σύστημα JHMCS μέσω της διασύνδεσής του με το
ραντάρ δίνει εντολή στην κεφαλή του υπέρυθρου βλήματος να
στραφεί προς την πλευρά που κοιτά ο χειριστής, οπότε ο αισθητή-
ρας του βλήματος «βλέπει» αμέσως τον στόχο. Σε περίπτωση που ο
τελευταίος πετά αντίθετα και η κεραία του ραντάρ ύστερα από κά-
ποιο σημείο δεν μπορεί να στρέψει άλλο σύμφωνα με την κάσκα, οι
εντολές προς την κεφαλή του βλήματος IR συνεχίζουν να δίνονται
από τον υπολογιστή αποστολής του αεροσκάφους που παίρνει δε-
δομένα από τον αντίστοιχο υπολογιστή του ραντάρ, ο οποίος υπολο-
γίζει το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο στόχος με βάση την ταχύτητα
και την προηγούμενη πορεία του (η τεχνική αυτή ονομάζεται
extrapolation).
Ο αισθητήρας του πυραύλου IR επομένως μπορεί να βλέπει το στόχο
ακόμη και όταν αυτός βρίσκεται 90 μοίρες δεξιά ή αριστερά του δια-
μήκη άξονα του αεροσκάφους-φορέα.
Η παρακολούθηση των κινήσεων της κάσκας του χειριστή διασφαλί-
ζεται μέσω της χαρτογράφησης ενός προκαθορισμένου μαγνητικού
πεδίου στο πιλοτήριο, το οποίο είναι πάντοτε σταθερό. Ένας μαγνητι-
κός ιχνηλάτης που βρίσκεται επάνω στην κάσκα «διαβάζει» συνεχώς
την κίνηση που διαγράφει το κεφάλι του χειριστή με το JHMCS και κα-
θορίζει την θέση της με ακρίβεια 0,6 μοιρών.
Πρακτικά τα σύμβολα που έχουν στη διάθεσή τους οι χειριστές μέ-
σω του JHMCS, θυμίζουν αυτά ενός HUD σε πιο απλοποιημένη
όμως μορφή.
Ένας χειριστής, δηλαδή, που θα έχει προσαρμοσμένο το σύστημα στην
κάσκα του, θα μπορεί να επιλέξει την απεικόνιση του φακέλου του
βλήματος αέρος-αέρος που πρόκειται να χρησιμοποιήσει, σε συνδυα-
σμό με τα στοιχεία πτήσης του αεροσκάφους, ενώ θα έχει παράλληλα
και τη δυνατότητα να βλέπει και σε μία οριζόντια γραμμή την απεικό-
νιση της πορείας του, προκειμένου να έχει αντίληψη της κίνησής του
στο χώρο.
Η απεικόνιση των συμβόλων στο σκιάδιο θα είναι τύπου μονοφθαλμι-
κής προβολής μπροστά από το δεξί μάτι του χειριστή, με εύρος πεδί-
ου θέας 20 μοιρών. Το βάρος του συστήματος που προσαρμόζεται
στην κάσκα ανέρχεται στα 1.800 γραμμάρια. Κατά τις δοκιμές που
έχουν μέχρι σήμερα πραγματοποιηθεί, έχει επιτευχθεί ο εγκλωβισμός
και η προσβολή εναέριων στόχων που πετούσαν σε γωνίες μέχρι και
90 μοίρες εκτός του διαμήκη άξονα του αεροσκάφους-φορέα και
εκτελούσαν ελιγμούς μέχρι 7 G με ταχύτητες 0,9 Μαχ.















JHMCS

Αλλαγή δεδομένων στην εναέρια μάχη

Η Πολεμική Αεροπορία, ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή αεροπορική δύνα-
μη η οποία απέκτησε επιχειρησιακά τη δυνατότητα οπτικού εγκλωβι-
σμού εναέριων στόχων και κατάρριψής τους με εκτόξευση βλημάτων
αέρος-αέρος υπό γωνίες 90 και πλέον μοιρών (high off boresight), δυ-
νατότητα που ολοκληρώθηκε με την παραλαβή των βλημάτων αέρος
αέρος ευρέως πεδίου IRIS-T.
Ως συνδυασμός η κάσκα JHMCS μαζί με τα βλήματα IRIS-T και το
βελτιωμένο ραντάρ AN/APG-68 (V)9 εγγυάται την ποιοτική και επι-
χειρησιακή υπεροχή, συγκριτικά με τα F-16 C/D Block 30/40/50 της
τουρκικής Αεροπορίας (THK).
Η εισαγωγή του νέου συστήματος σε υπηρεσία ξεκίνησε με την απα-
ραίτητη εκπαίδευση του πρώτου πυρήνα χειριστών της 340Μ, στα μέ-
σα Δεκεμβρίου 2004 από τεχνικούς της VSI (Vision Systems
International), που είναι η κατασκευάστρια εταιρεία του JHMCS. Στην
εκπαίδευση αυτή συμμετείχαν επίσης τεχνικοί, ηλεκτρονικοί και τε-
χνικοί σωστικών.
Στην ουσία πραγματοποιήθηκε μια βασική ενημέρωση για τα κύρια
χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες του συστήματος από τα οποία οι
χειριστές της ΠΑ έμειναν κατά γενική ομολογία απόλυτα ικανοποιημέ-
νοι.
Η συνέχεια αποδείχτηκε συναρπαστική καθώς ολοένα και περισσότε-
ροι πιλότοι άρχισαν να πετάνε συστηματικά με τη νέα κάσκα η οποία
μαζί με το προβάδισμα του Block 52+ στον τομέα των ηλεκτρονικών
συστημάτων, κατέστησε ανώτερο το συνδυασμό ακόμη και από τα F-
16C/D Block 30 που παραμένει η πιο ευέλικτη έκδοση που διαθέτει σε
υπηρεσία η ΠΑ.
Σύμφωνα με την άποψη του Επισμηναγού (Ι) Ν. Μαχαλιά, ενός από
τους πλέον έμπειρους χειριστές που υπηρετεί σήμερα στην 340Μ,
πρόκειται για το κορυφαίο τακτικό πλεονέκτημα που προσδίδει στην
ΠΑ το πάνω χέρι στις κλειστές αερομαχίες.
« Τα δεδομένα παρουσιάζονται στο δεξί μάτι και σε συνδυασμό με
τα High Off Boresight βλήματα – και μιλάμε για το IRIS-T- που εξο-
πλίζει τα αεροσκάφη Block 52+, αλλάζει τα δεδομένα της αερομα-
χίας. Σίγουρα είναι το μέλλον, για το F-16 και όλα τα υπόλοιπα μα-
χητικά νέας γενιάς, και σε συνδυασμό με τα βλήματα IRIS-T , ΑΙΜ-
9Χ ή Python IV αντίστοιχα, είναι πολύ δύσκολο για έναν αντίπαλο να
πλησιάσει ένα αεροσκάφος που φέρει τέτοια όπλα..».
Αναφερόμενος στα όποια πλεονεκτήματα προέκυψαν για την ΠΑ
στην αρχική φάση αξιοποίησης του συστήματος (καθώς η Ελλάδα
ήταν μια από τις πρώτες χώρες εξαγωγής), υπογράμμισε ότι η
εμπειρία των ισραηλινών σε αυτόν τον τομέα ήταν ήδη μεγάλη.
Όμως λόγω της μικρής εμπλοκής τους στο πρόγραμμα σε ρόλο υπο-
κατασκευστή, η ΠΑ ως πελάτης εκκίνησης του προγράμματος μαζί
με τη Φιλανδία, την Πολωνία και την Αυστραλία, υποστηρίζεται από
τον κύριο χρήστη που είναι η USAF!
Υπενθυμίζεται ότι στο διαγωνισμό του προγράμματος JHMCS στις
ΗΠΑ, νικήτρια αναδείχθηκε η Boeing ως κύριος ανάδοχος σε συνερ-
γασία με την Vision Systems International (VSI), μία κοινοπραξία των
Kaiser Electronics και EFW Inc. που αποτελεί θυγατρική της ισραηλι-
νής Elbit στις Ην. Πολιτείες και έχει το ρόλο του υποκατασκευαστή.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των χειριστών που πετάνε με το σύστημα
αυτό στην Ελλάδα , το JHMCS προσφέρει σε κάθε πιλότο μαχητικού
πλήρη αντίληψη τακτικής κατάστασης του περιβάλλοντος εναέριου
χώρου.
Εφόσον λοιπόν ένας χειριστής γνωρίζει που βρίσκεται κάθε στόχος σε
σχέση με αυτόν και τον Νο.2 του σχηματισμού του, μπορεί να λάβει τις
σωστές αποφάσεις για την εξέλιξη της αποστολής, την αναχαίτιση των
στόχων και τον εγκλωβισμό στόχων εδάφους. Με τη χρήση του
JHMCS καθίσταται πλέον μη επιτακτική, η χρήση των MFD στις οποί-
ες προβάλλεται η εικόνα του ραντάρ ή η οθόνη τακτικής κατάστασης
HSI με τα δεδομένα του συστήματος ζεύξης δεδομένων IDM .
Και αυτό διότι χάρις το JHMCS προβάλλονται με ειδική απεικόνιση
στην κάσκα του χειριστή, όλοι οι στόχοι που έχει εγκλωβίσει το ραντάρ
του μαχητικού, σε συνδυασμό με τα δεδομένα για τη θέση στόχων που
μεταφέρονται από το IDM είτε μελλοντικά από ζεύξη Link 16. Είναι
γνωστό ότι τα 30 νέα F-16C/D Block 52+ Advanced που θα παραδο-
θούν στην ΠΑ την άνοιξη του 2009, θα διαθέτουν εξαρχής ζεύξη
Link 16.
Έτσι από τη στιγμή που επιλεγεί οποιοσδήποτε στόχος ενδιαφέροντος,
το βλέμμα του χειριστή κατευθύνεται προς την θέση του -ακόμη και αν
κοιτάει σε διαφορετική κατεύθυνση- με την κατάλληλη συμβολογία.
Εφόσον βρίσκεται στην οπτική του ευθεία, τότε θα επισημανθεί με το
χαρακτηριστικό Target Box που προβάλλεται και στο HUD (όταν ένας
στόχος βρεθεί στον τομέα κάλυψης εμπρός από το αεροσκάφος).
Συνολικά ο χειριστής έχει πλήρη αντίληψη της εναέριας τακτικής κα-
τάστασης για πολλαπλούς στόχους, ενώ ανάλογα με το επίπεδο πτή-
σης, μπορεί εύκολα να γίνει διακριτό εάν αυτοί πετάνε χαμηλά ή ψη-
λά.
Όταν κάποιος στόχος βρεθεί εντός του οπτικού πεδίου του χειριστή, το
JHMCS τον βοηθάει να διατηρεί την αντίληψη τακτικής κατάστασης για
τους υπόλοιπους στόχους, καθώς ελίσσεται και κατά τη διάρκεια ελιγ-
μών μάχης (BFM) και εστιάζει σε αυτόν την προσοχή του.
Ο εγκλωβισμός ενός στόχου γίνεται με το JHMCS με δύο τρόπους.
- Σε συνεργασία με το ραντάρ APG-68(V) 9. Ο χειριστής επιλέγει βο-
λή με βλήμα IR σε διαμόρφωση Slave Mode (δηλ. η κεφαλή ευθυγρα-
μίζεται στον στόχο που έχει εγκλωβίσει το ραντάρ), ενώ το ραντάρ
βρίσκεται σε διαμόρφωση αυτόματου εγκλωβισμού (Boresight Mode)
για αποστάσεις κάτω των 10 μιλίων. Αναλόγως της κίνησης της κεφα-
λής του χειριστή, ακολουθεί και η κεραία του ραντάρ και ο στόχος
μπορεί να εγκλωβιστεί είτε αυτομάτως από το ραντάρ - είτε από τον
ίδιο τον χειριστή με τον διακόπτη εγκλωβισμού στο στικ του HOTAS.
- Με την κεφαλή του ίδιου του βλήματος IR. Η μέθοδος αυτή χρησι-
μοποιείται εφόσον ο στόχος βρίσκεται σε μεγάλη γωνιακή απόκλιση
από την ευθεία πτήσης και έξω από τα όρια κάλυψης του ραντάρ. Τό-
τε η κίνηση της κεφαλής του χειριστή με το JHMCS, κατευθύνει πα-
ράλληλα την IR κεφαλή του βλήματος IRIS-T σε διαμόρφωση Uncage
Mode. Με λίγα λόγια όπου κοιτάει ο χειριστής, κοιτάει και η κεφαλή IR
του IRIS-T.
Ίδια διαμόρφωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για βλήματα όπως ο
ΑΙΜ-9L, όμως τα όρια περιστροφής του συστήματος διεύθυνσης
(Gimbal limits) και ο ρυθμός περιστροφής (Slewing rate) του ερευνη-
τή IR είναι αρκετά πιο περιορισμένα σε σχέση με τα αντίστοιχα νούμε-
ρα που επιτυγχάνει ο IRIS-T.
Τα βλήματα High aspect όπως ο IRIS-T ή ο AIM-9X παρέχουν την δυ-
νατότητα εκτόξευσης εναντίον στόχου με απόκλιση +/-90 μοίρες ενώ
η αντίστοιχη δυνατότητα του ΑΙΜ-9L περιορίζεται στις 27 μοίρες. Σε
ότι αφορά το JHMCS, η χρησιμότητά του δεν περιορίζεται στην βολή
του IRIS-T αλλά επεκτείνεται καθόλη τη διάρκεια μιας κλειστής
εμπλοκής, καθώς παρέχει στον χειριστή την δυνατότητα να ελέγχει
σημαντικές παραμέτρους της πτήσης (όπως πχ το ύψος, ταχύτητα, πο-
ρεία) χωρίς να χρειαστεί να κοιτάξει τα όργανα του αεροσκάφους και
να αποσπάσει την προσοχή του από τον αντίπαλο. Με τον τρόπο αυτό
θα βελτιωθεί και η ασφάλεια πτήσεων κατά την διάρκεια εκτέλεσης
ασκήσεων σε χαμηλό ύψος. Υπενθυμίζεται οτι η Π.Α παρήγγειλε 55
κάσκες JHMCS με option για δέκα επιπλέον, με σκοπό να καλύψει το
σύνολο των μαχητικών που διαθέτει.
Στην περίπτωση των F-16D Block 52+ διαθέτει την κάσκα το ένα
από τα δύο μέλη του πληρώματος (πιλότος), το οποίο πιλοτάρει το
αεροσκάφος κατά τη διάρκεια μιας κλειστής αερομαχίας, ενώ το
δεύτερο μέλος του πληρώματος (ΧΟΣ) ασκεί την διαχείριση των λοιπών
οπλικών συστημάτων και βασίζεται στα δεδομένα του HUD.

Πηγή: Περιοδικό "Αναχαίτηση/Interception Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2009"

RED FLAG 08

F-16D Blk52+ with AGM-88 HARM missiles


Hellenic Air Force in RED FLAG

In October 2008, Hellenic Air Force participated at the USAF's Red Flag exercise with excellent performance. Hellenic Air Force sent her F-16s Block 52+ of the 343 Squadron "Star". The results were impressive. Greek pilots achieved in total 18 "kills" against USAF Aggressors while suffering only 3 losses in air-to-air combats, during a mission of protecting a HVAA target with 4 aircraft against 12 USAF Aggressors fighters.

The first day of the drill, scoring was 11-0 to Greek pilots and to the last mission, mentioned above, they managed 7 "kills" against Aggressors fighters while losing only 3 in exchange.

From Wikipedia, the free encyclopedia















F-16D Blk52+ with IRIS-T missiles

GLORIOUS SPARTAN 08

Συνεκπαίδευση στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ της Πολεμικής Αεροπορίας και της ισραηλινής Αεροπορίας. Από ισραηλινής πλευράς από 20 έως 40 αεροσκάφη ορισμένα από τα οποία πιθανότατα θα μετασταθμεύσουν στην αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη.

Συγκεκριμένα, μαχητικά αεροσκάφη F-16I Sufa και F-15I Ra’am της ισραηλινής Αεροπορίας, καθώς και άλλα αεροσκάφη υποστήριξης και προσωπικό εδάφους θα συμμετάσχουν στην άσκηση.

Επιτελείς από τις δυο Αεροπορίες βρίσκονται σε συνεχή και στενή επαφή για την κατάρτιση των κατάλληλων σεναρίων μάχης τα οποία και θα χρησιμοποιηθούν στις ασκήσεις. Αναμένεται να επεξεργαστούν σενάρια τα οποία θα εμπλέκουν τόσο προσβολές επίγειων στόχων, όσο και αερομαχιών. Υπενθυμίζεται ότι η Σούδα είναι η έδρα της 115 Πτέρυγας Μάχης, στην οποία υπάγονται οι 340 Μοίρα «Αλεπού» και 343 Μοίρα «Αστέρι».
















Πηγή: Defencenet

20/05/2008

"AEGEAN GHOST" CAMO